بررسی رابطۀ سبک و تنیدگی فرزندپروری با رضایت زناشویی مادران دارای کودکان پرخاشگر

هدف: پرخاشگری رفتار ناشی از احساس ناکامی، ارائهٔ محرک های آزاردهنده به دیگری و ناتوانی در کنترل خشم است. پرخاشگری با هدف دفاع و جنگ و تخریب صورت می گیرد و موجب صدمه به شخص، شیء یا سیستم می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطهٔ رضایت زناشویی با سبک و تنیدگی فرزندپروری مادران دارای کودکان پرخاشگر است. روش بررسی: جامعهٔ آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دارای دانش آموز پرخاشگر در پایه های اول تا ششم ابتدایی مدارس شهر تهران است. یکصد و ده نفر از مادرانی که نمرهٔ پرخاشگری فرزندشان در ارزیابی سیاهه از رفتار کودک، زیاد (سطح مرزی و بالینی) بود، پرسشنامه های رضایت زناشویی، سبک فرزندپروری و تنیدگی فرزند پروری را تکمیل کردند. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار spss و روش تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات نشان دادند که متغیر فرزندپروری مستبدانه، رابطهٔ منفی با رضایت زناشویی دارد (۰٫۲۶=r، ۰٫۰۱>p). یافتهٔ بعدی حاکی از آن بود که سبک فرزندپروری مقتدرانه، رابطهٔ مثبت با متغیر رضایت زناشویی دارد (۰٫۲۷=r، ۰٫۰۱>p). همچنین نتایج نشان دادند که بین متغیرهای سبک فرزندپروری سهل گیرانه و رضایت زناشویی، رابطۀ معناداری وجود ندارد (۰٫۰۲-=r، ۰٫۰۵<p). از بین سبک های فرزند پروری، تنها سبک مقتدرانه توان پیش بینی رضایت زناشویی را دارد (۰٫۰۳=p) که این خود نشان دهندهٔ اهمیت رضایت زناشویی در شیوۀ فرزندپروری است. نتیجه گیری: هنگام بروز مشکلات در نظام خانواده باید نقش ها، مسئولیت ها و شیوهٔ فرزندپروری قبلی بازنگری شده و یک سازمان دهی مجدد انجام شود. کلید واژه ها: